 |
Franciszek Szymczyk Kolarstwo dla wszystkich Sport i turystyka Warszawa 1956 ISBN - Stron: 104 Format: mniejszy niż B5 (17 cm x 12 cm) |
Subiektywna ocena pozycji książkowej:
4 / 10
Ocena opisowa:
Pozycja przeznaczona dla osób, które z jazdą na rowerze wiązały nadzieję na karierę sportową. W latach pięćdziesiątych zeszłego wieku nie było czegoś takiego, jak zawodowe uprawianie sportu. Przeważnie było się zatrudnionym na etacie, często fikcyjnym, w jakimś dużym zakładzie państwowym, przy którym istniało koło sportowe. Jak się miało trochę szczęścia, tudzież aktyw koła działał wystarczająco prężnie, to był i sprzęt, na którym można było trenować...
Wydaje mi się, że ta pozycja jest unikatem pod względem tematyki. Wydana w zaledwie nieco ponad 8 tys. egzemplarzy książeczka po wielu latach stanowi raczej ciekawostkę opisującą zalecany sposób treningu kolarza amatora, posiłkując się obszernymi tabelami. Oprócz tego jest całkiem sporo informacji technicznych. Wreszcie unikalne wskazówki, jak na przykład podjeżdżać na rowerze pod górę.
Niską ocenę wystawiłem ze względu na małą objętość dzieła i zbyt mało jak dla mnie wiadomości, które przetrwały próbę czasu.
Spis treści:
Do czytelnika
Sekcje kolarskie w kołach sportowych przy zakładach pracy
Roczny plan pracy kolarza
Wycieczki jako jedna z głównych form pracy w sekcji kolarskiej
Krótka charakterystyka roweru szosowego, turystycznego i wyścigowego
Pozycja kolarza
Ubiór kolarza
Zimowa zaprawa kolarza
Trening właściwy
Trening na rowerze turystycznym
Trening na rowerze wyścigowym
Tablice zajęć
Tablica I dla kolarzy klasy II
Tablica II dla kolarzy I klasy, mających co najmniej trzyletni staż kolarski i dysponujących większą ilością swobodnego czasu
Taktyka w wyścigach kolarskich
Podział wyścigów kolarskich
Zachowanie się przed wyścigiem
Start
Ucieczki
Defekty i dopędzanie
Jak zachować się w wypadku defektu
Wjeżdżanie pod górę
Zjeżdżanie z góry
Jak zachować się w czołówce, która uciekła - oderwała się od grupy
Sygnał o zbliżającym się celowniku
Jak zachować się po minięciu celownika
Zachowanie po wyścigu
Odżywianie
Alkohol wrogiem sportu, rekordów i zdrowia
Higiena osobista
Masaż
Po sezonie
Konserwacja sprzętu
Rozbieranie i montowanie roweru
Rozbieranie mechanizmu pedałowego (suportu), w którym korby umocowane są na osi za pomocą klinów
Rozbieranie mechanizmu pedałowego bezklinowego
Zakładanie przednich widelców
Rozbieranie pedałów bez wykręcania ich z korb
Rozbieranie piasty przedniego i tylnego koła
Nazwy części piasty tylnej
Przerzutka
Reperacja gum turystycznych
Reperacja gum szytych wyścigowych
Tabela przekładni
Przykładowy cytat:
Gumy szyte zwane popularnie "cyngieltubami" lub "szytkami" posiadają kiszki bardzo cienkie wszyte w płócienna oponę, na której wierzchu przyklejony jest gumowy bandaż. Gumy te wyróżniają się lekkością i bardzo dobrą nośnością. Do obręczy przykleja się je specjalnym klejem tzw. skorolepem.
Opona i kiszka stanowią jedną nierozdzielną całość, a słabą stroną ich jest to, że po przebiciu reperacja jest dość uciążliwa.
Jeżeli w razie przebicia szytej gumy, oglądając ją zewnątrz, nie udało się ustalić, w którym miejscu znajduje się uszkodzenie, wkłada się do wody całą, napompowaną gumę i miejsce, gdzie wydostają się pęcherzyki, oznacza atramentowym ołówkiem. Po ustaleniu miejsca przebicia gumę wysusza się za pomocą gałganka, odkleja na niewielkiej przestrzeni taśmę i ostrożnie, najlepiej małymi nożyczkami rozcina się zeszycie, możliwie blisko miejsca skąd wydzielały się pęcherzyki powietrza. Wystarcza rozprucie około 7-8 cm. Przez powstały otwór wyciąga się kiszeczkę i poszukuje przebicia. Jeżeli natrafia się na trudności w znalezieniu dziury, pompuje się cyngieltubę bardzo ostrożnie i rozciągając kiszeczkę znajduje się otworek. Reperację przeprowadza się tak jak opisano wyżej z tą tylko rżnicą, że łatka musi być tej samej grubości co i kiszeczka. Po zreperowaniu i sprawdzeniu, że przebicie zostało usunięte, kiszeczkę, wskutek rozciągania całej cyngieltuby, wprowadza się do opony, a oponę zeszywa się mocną nitką na krzyż, podobnie jak wykonane było szycie fabryczne. Przy zszywaniu gumy, odsuwa się kiszeczkę palcami poprzez oponę w taki sposób, by przy szyciu nie nakłuć jej igłą. Po zszyciu przykleja się taśmę tym samym klejem, którym przyklejono łatkę i reperacja ukończona.